Adieu Monsieur. Chretien

Thursday was his last full day in office, but Prime Minister Jean Chretien ended his career as he began it 10 years ago, on the run. It was vintage Chretien. His brisk stride never faltered, he took the stairs two at a time. He wore a smile and kept a twinkle in his eye. And he even told the press gallery he'd miss them. He started his official day with a 7:40 a.m. call from the White House. President George W. Bush was on the phone to congratulate him on his long career and wish him well in retirement. The two chatted for about 10 minutes on several topics. By 9 a.m., Chretien was in a cavernous old drill hall a few blocks from Parliament Hill, waiting to greet visiting Chinese Premier Wen Jiabao. As he waited for his guest to arrive, Chretien waded into a crowd of schoolchildren gathered for the welcome. "Bonjour, hello," he said over and over again to the shy faces. Asked if he will miss this kind of thing, Chretien's voice became wistful: "Yes, a bit." As Wen arrived, Chretien offered a big grin. He couldn't resist, even in the closing hours of office, to make a sales pitch for Canada. "Our people come from all over the world," he told Wen, gesturing to the children. "That's the characteristic of Canada. They come from China, from Africa. "We are probably the most diversified people in the world." The two leaders went off for talks. By 10:30, they were posing for cameras in the prime minister's office. The cramped room couldn't hold all the photographers and TV crews, so they came in three waves. Each time, Chretien pumped Wen's hand and smiled his trademark, crooked smile. As the second group came in, Chretien chuckled to Wen: "You're still welcome." Less than an hour later, the two appeared for some ceremonial signings and some brief media questions. He was asked about his last day and he gestured at Wen: "I have a friend with me who came a long way to share that day with me." He paused for a moment, as if thinking. "It is nostalgic," he said. "It's 40 years of life here. It's 10 years as prime minister so you know I will miss many things. "I will miss the press, believe it or not." He said Friday would be a quiet day. He planned to hand in his resignation and go home. And he said he'll leave Paul Martin alone to be prime minister. "This is the most lonely job, so you do your best." He said he'll just watch from the sidelines and won't offer public criticism or advice. "I will say nothing, because it's not my business." At 1 p.m., Chretien was at a business luncheon with Wen. He recalled making six trips to China as prime minister and said he only went the first time because "I was the only one in my family that had not been in China. "My grandchildren had been in China, but not the old man." In mid-afternoon, he was back in the office. As he left about 4:30, he joked around in one last scrum with reporters, pretending to offer Senate appointments. He spoke briefly about his final cabinet meeting Thursday, describing it as a goodbye to family. "It's always a rather moving experience," he said. He said he told his ministers: "We had a good kick at the can. It was a good run, be proud of what we have done collectively." He skipped down the stairs to return to his official residence at 24 Sussex Dr., to dress for a dinner in honour of Wen at the Canadian Museum of Civilization. One last black tie gala as prime minister. One last playing of O Canada for the nation's leader. - JOHN WARD (நன்றி: Montreal Gazette) அடுத்த மாதம் இதே நாள் எழுபதாவது பிறந்தநாளைக் கொண்டாட இருக்கும் Jean Chretien அரசியலில் நுழைந்து நாற்பது வருடமாகப்போகிறது. அதில் கடைசி பத்தாண்டுகளைப் பிரதமராக செலவழித்திருக்கிறார். இந்த ஊர் அரசியல் இன்னமும் தெளிவாகப் பிடிபடவில்லையென்பதால் நிறையப்பேசமுடியாது. பல நலத்திட்டங்களைச் செயல்படுத்தி இருக்கிறார், அகதிகளை ஆதரவோடு ஏற்றுக்கொள்ளும் நாடு என்ற கனடாவைச் சொல்ல வைத்திருக்கிறார் என்று நிறைய இருந்தாலும்... இப்போதைக்கு *எனக்கு* சட்டென்று ஞாபகம் வருவது அமெரிக்கா கேட்டும், ஈராக் போரில் கலந்துகொள்ள மறுத்தது. அதுவும் பெரும் எதிர்ப்பிற்கிடையே. பில் கிளிண்டனுடன் இருந்த சுமூகமான நட்பு, ஜார்ஜ் புஷ்ஷ¤டன் அமையவில்லை. (கிரெட்டியெனுடைய அதிகாரிகளில் ஒருவர் புஷ்ஷை Moron என்று சொன்னதும் பிரச்சனையானது. :) ) அதையெல்லாம் விட இன்றும் நினைத்து நினைத்து வியக்கும் விஷயம் ஒரு தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சி. முதன்முதலில் பார்த்தபோது அசந்துவிட்டேன். This Hour Has 22 Minutes என்ற அந்த நிகழ்ச்சியில் நகைச்சுவை நடிகர்கள் தோன்றி, கிரெட்டியெனையும் மற்ற கனேடிய அரசியல்வாதிகளையும் கிண்டல் செய்வார்கள். கிண்டல் என்றால் அப்படியரு கிண்டல், உங்களூர் கிண்டல் எங்களூர்க் கிண்டல் இல்லை. பயங்கரக் கிண்டல். நம்ம ஊரில் கார்ட்டூன் போடுவதற்கே சிறையில் போடுகிறார்கள். இப்படியெல்லாம் செய்தால், என்ன செய்வார்களோ தெரியாது. கிரெட்டியெனுக்கு வாய் ஏனோ கொஞ்சம் கோணியே இருக்கும் சிறுவயதில் வந்த போலியோவினால் அப்படி ஏற்பட்டது. கூடவே இடது காதும் போலியோவினால் சரியாகக் கேட்காது. Little guy from Shawnigan என்று இவரைச் சொல்வார்கள். Shawnigan, Quebecஇல்தான் பிறந்தார் இவர். இந்த நிகழ்ச்சியைப் பார்த்துவிட்டு சொல்லுங்கள். கிரெட்டியெனுடன் இருக்கும் பெண்மணி, This Hour has 22 Minutesஇல் வருபவர்.